Eén van de geheimen van groei in bewustzijn is het paradigma van ‘omhels alles’. Wat betekent dit praktisch gezien? Laten we eerst eens gaan kijken wat gewone psychotherapie meestal behelst. Psychotherapie heeft meestal verandering ten doel: jezelf veranderen, je verleden verwerken via inzicht en emotionele verwerking. Bij de meeste reguliere therapieën overigens blijft die emotionele verwerking meestal achterwege doordat de focus ligt op gedragsverandering in het hier en nu.
Het lastige nu bij de focus op verandering is dat je ervan uitgaat dat je dus niet goed bent en dat sluit naadloos aan bij onze schuldgevoelens, minderwaardigheidsgevoelens en niet-oké-gevoelens, die wij al van zoveel eeuwen in ons meedragen. Jezelf veranderen en ‘omhels alles’ lijkt dus een paradox te zijn. Hoe komen we hier uit?
Lichtpuntwerk is niet primair gericht op verandering. Verandering is een oogst die je binnenhaalt. Je kijkt tijdens je leven en je bewustzijnsproces zo nu en dan achterom en je ziet en beseft dat jij en je leven fundamenteel veranderd zijn. Verandering is dus geen doel maar een gevolg en dat is voor het proces van cruciaal belang. Bij Lichtpuntwerk doen we niets anders dan dat wat er is -een bepaald gevoel, moeheid, chagrijnigheid, een droom, een ontmoeting – emotioneel in beweging zetten. We slepen het in onze cultuur zo verwaarloosde gevoel er als het ware met de haren bij en zorgen dat een onaffe gestalt, rondkomt. Een gestalt is een eenheid van energie tussen jou en je omgeving. Je hebt dorst en je reikt uit naar een glas water. Door te drinken voltooi je de gestalt. Maar dat doe je alleen maar als je je dorst als gevoel of als verlangen toelaat tot je bewustzijn. Elk gevoel, elke gedachte, elke relatie die je niet doet genieten en optimaal leven is een onaffe gestalt. We zijn vanuit een moraal van ‘je moet het leven nemen, zoals het komt’ of ‘elk huisje heeft een kruisje’ of ‘het kan niet altijd kaviaar zijn’, gewend om onaffe gestalten onaf te laten. Acceptatie van het leven, heet dat dan. Maar is dat werkelijk acceptatie? Het is meestal berusting in een halfbakken leven.
Als je werkelijk volledig wilt leven en dus volledig genieten, dien je al je onaffe gestalten dagelijks op te sporen. Dit betekent in het begin van Lichtpuntwerk vooral het leggen van een relatie tussen een onaffe huidige gestalt en oude patronen die uit het verleden stammen en die een onverwerkt emotioneel thema verhullen. Hoe doe je dat?
Heel simpel: elke onaffe gestalt volledig omarmen. Bijvoorbeeld: ik ben moe. Meestal doen we dan twee dingen: of we verzetten ons ertegen en gaan gewoon door met bezigheden of we geven eraan toe door lekker op de bank te gaan liggen en naar de TV te gaan kijken oid. Begrijp me goed, het is volstrekt normaal en gezond om rust en beweging met elkaar af te wisselen, maar als moeheid een vaak terugkomend verschijnsel is, kun je je afvragen wat er aan de hand is en een derde weg bewandelen en dat is die van de liefde voor jouw vermoeide ik. Hoe ziet die weg er uit? Als je jezelf in je vermoeidheid volledig omarmt, ontdek je wellicht dat je je ook verdrietig voelt, dat het je allemaal teveel is, dat je steun nodig hebt, dat je het anders wilt in je relatie, dat je het anders wilt in je werk, of wellicht heel ander werk, werk dat je voedt en doet genieten in plaats van werk dat je uitput omdat je er met je hart niet echt bij kunt zijn en er niet echt plezier in hebt. Het kan ook zijn dat je dan beseft dat je nog steeds de boodschappen van je ouders en opvoeders volgt, die je geleerd hebben flink te zijn of om een baan te hebben die wat voorstelt, financieel of maatschappelijk. Dat je wellicht beseft dat je nog steeds de boodschappen van opvoeding en cultuur volgt, die zegt dat ‘luiheid des duivels oorkussen’ is. Weliswaar een oud gezegde, maar het zit nog steeds in onze genen en in onze hele cultuur, waar lof der luiheid ver te zoeken is.
Jezelf in je moeheid omarmen kan ook betekenen dat je jezelf een vakantie gunt of een saunabezoek of een zoektocht die de bronnen van je moeheid blootlegt.
Een ander voorbeeld: je staat ‘s morgens chagrijnig op. Jezelf daarin omarmen zou kunnen betekenen dat je dat gevoel van chagrijnigheid even uitvergroot: je gaat luidkeels roepen dat je geen zin hebt, dat je wellicht iets anders wilt, je laat je woorden zonder controle stromen en kijkt of je in die woorden – en gevoelsstroom een boodschap voor jezelf kunt ontdekken, een onaffe gestalt in je leven. Misschien wordt je heel erg boos. Laat het stromen op een therapeutisch verantwoorde manier (op zijn LPW’s met een kussen en iets om te meppen) en kijk ondertussen wat je eruit kraamt, waar je boos over bent en op wie. Dat wie kent meestal enkele trappen: mensen uit je huidige omgeving lijken in je gevoel vaak erg op belangrijke sleutelfiguren uit je jeugd en die moet je uiteindelijk hebben. Daar ligt meestal de bron.
De kunst der omhelzing bestaat er dus uit dat je het jezelf gunt om dat gevoel, die onaffe gestalt even volledig te beleven, zonder controle en zonder gêne.
Door jezelf in al die onaffe gestalten, dat wil zeggen: in je onvervuldheid, te gaan omhelzen, zul je merken dat je jezelf steeds meer in een goede beweging krijgt en vaart in je leven brengt waar uitdagingen, vervulling en genieten de boventoon gaan voeren. ‘Omhels alles’ betekent dus niet een berusting in fixaties als chagrijnigheid, sarcasme, moeheid, wrok enzovoorts. Het betekent wel ze tot op het bot omhelzen en doorgronden. Want liefde onthult en doorziet alles!
Als je je oefent in deze dagelijkse omhelzingen van jezelf, zul je merken dat je niet alleen jezelf maar ook anderen en wie of wat je maar tegenkomt, gemakkelijker kunt omhelzen! Het leven wordt zo een liefdesdans ook al ga je af en toe door zware en nare bewustwordingen heen. Maar als je alles omhelst, ook die verdrietige onaffe gestalten, verkeer je verdriet steeds meer tot vreugde en boosheid steeds meer tot vrede.
Liefde is dus de grote motor van ons Werk, ook al komen er ook wat handige tips en trucs bij kijken, zoals het ademwerk en het dialoogwerk (zie mijn De bevrijdende kracht van emoties).
Als je zo je dagelijkse Werk doet, verandert je leven en verander jezelf steeds meer, niet omdat je niet deugde, maar omdat er teveel oude lasten en onaffe gestalten op je nek zaten, waarvan je jezelf steeds meer bevrijdt. Jijzelf komt dan tevoorschijn, stap voor stap. Want iemand komt slechts tevoorschijn als hij zich bemind weet. Daar komen beminde en minnaar samen in een dagelijks liefdesspel van aandacht en van echte acceptatie van wat er is. Zo ontstaat intimiteit met jezelf en, alleen van daaruit, met een ander.
Dit Werk van ‘omhels alles’ is een heel actief gebeuren en is het tegendeel van als een slachtoffer je leven aan je voorbij laten glijden. Het maakt je tot schepper van je leven en bevrijder van jezelf!
Geen ‘laat maars’ en ‘het is nu eenmaal zo’ van jezelf meer accepteren. Dat is doffe berusting. En als je er zelf niet helmaal uitkomt, uit die kluwen van onaffe gestalten (want ik zeg niet dat het gemakkelijk is, wel mogelijk), zoek dan hulp bij Lichtpuntwerkers. Want bedenk: je moet het wel zelf doen dat bevrijdingswerk, maar je hoeft het niet alleen te doen.