Ik ben ik en
jij bent ik
en waar jij bent, ben ik
en in alles ben ik gezaaid
en wanneer jij wilt
verzamel je mij
wanneer je echter mij verzamelt,
verzamel je jezelf..
evangelie van Eva, 2 e eeuw
Het kan zijn dat velen ons lichtpuntwerk associeren met emotioneel lichaamswerk, mattenklopper en tissues. Toch is dat niet de kern van lichtpuntwerk. De mattenklopper en tissues hebben we nodig om bij deze kern te komen. De eerste en laatste stappen bestaan eruit onze oude niet effectieve en niet meer werkende emotionele patronen op te ruimen. In die zin is Lichtpuntwerk een echte schoonmaker, maar met welk doel?
Voor mij is het doel altijd het vinden van onze kern, ons innerlijk lichtpunt geweest. Van jongsafaan wilde ik een wat onze nederlandse middeleeuwse mystica Hadewich zo mooi noemde, een “dorevaert gods” zijn, een dienstmeisje. In mijn twintiger jaren werd de god die ik zocht steeds meer mezelluf, die ik wilde vinden. Mijn pad bestond erin om steeds meer te ontdekken wat dat zelf dan wel is. En dat betekende steeds meer projecties terugnemen. Onze projecties op goden, op jezussen en boeddhas en op elkaar zijn legio…zouden dat de legioenen zijn die uitgedreven moeten worden die ene jezus ooit in de mond gelegd zijn?
In mijn “ jezus ontsluierd” boek gaat het ook wezenlijk om het terugnemen van een projectie, op het ontmaskeren van de jezusmythe, hoezeer deze ons ook positief gevormd en negatief misvormd heeft.
Het gaat uiteindelijk om te ontdekken wie wij in al onze miezerigheid geworden zijn, maar ook in onze grootsheid zijn en kunnen realiseren. Daartoe moeten al het oud zeer, al onze wonden en alles waar we ons op deze wereld mee hebben leren identificeren, achter ons laten. En dat is meer dan loslaten, het modewoord in veel new age filosofie. Het vraagt om verwerking, willen we echt los kunnen laten en dat betekent soms even heel diep in een oud gat springen, een oud zeer diep uithuilen of een oude verontwaardiging even grondig eruit meppen, zodat je ook dat verhaal weer achter je kunt laten.
En dan? Dan komt er stap voor stap ruimte, ruimte voor wie jij echt bent…tot op het bot, tot op je blote lijf..Wie blijft erover als alle aankoeksels afgeschraapt zijn en alle stoflagen weggeveegd?
En de troost is dat wij voor 99,99999 procent uit ruimte bestaan, evenals alles om ons heen.. als je daar eens bij stilstaat…. duizelingwekkend, maar ook een uitdaging om ook dat te worden in plaats van die 0,1111111 procent.
Onze verre voorvader Socrates sprak over zijn daimon.
De daimon is oorspronkelijk in de griekse mythologie de aanduiding van een goedwillend wezen dat ergens tussen goden en ons stervelingen in staat, een soort bovenmenselijk wezen.
Plato heeft het over de daimones in het meervoud, wat hij vertaalt als “het weten van de wijzen”.
Socrates noemde zijn daimon, wij zouden zeggen zijn lichtpunt, de geest die hem ertoe aanzette om de waarheid te zoeken en te verkondigen. Hij noemde deze daimon ook wel zijn genius, zijn genie. Een mooi doorkijkje trouwens: als wij naar onze daimon, ons lichtpunt luisteren en haar volgen worden wij een genie. En dat heeft dus niets met prestaties te maken! Dat is wat wij zijn!
Bij latere griekse filosofen, die vonden dat die goden niets voorstelden en de mensen echt niet hielpen in hun ellende, werden de daimonen een aparte klasse bemiddellaars tussen goden en mensen. Het waren dan mensen uit een soort gouden eeuw die na hun dood beschermers van mensen werden, een soort beschermengelen.
Wij kennen door onze joods-christelijke traditie wel een woord demon, een aanduiding van de duivel. Monotheïstische godsdiensten hadden er een handje van om in een soort spirituele oorlogsvoering, de termen in de polytheïstische religies te verbasteren en er een negatieve draai aan te geven. Zo zijn wij in onze cultuur opgevoed met demonen, met de duivel en met de dualiteit van goed en kwaad, in plaats van met onze daimon, ons innerlijk lichtpunt, onze innerlijke richtingwijzer.
In feite hebben wij daardoor wel ons alledaagse aardse bewustzijn ontwikkeld, maar niet ons zeg maar hemelse bewustzijn. Het bewustzijn dat verder gaat dan onze aardse besognes en identificaties.
Het gaat in Lichtpuntwerk dus wezenlijk om het ontwikkelen van dat hemelse daimon bewustzijn.
Onze Daimon is degene in ons die ons kent, van haver tot gort, die ons altijd ziet en begeleidt, die de weg kent, die we kunnen gaan, en ja die onvoorwaardelijk van ons houdt. Zij is de wijste, zij kan vooruitzien, dat wil zeggen dat voor haar er geen verleden, heden of toekomst bestaat. Bij haar is alles één.
Zo kon het gebeuren dat de stem van mijn daimon me in 1998 vertelde dat er een molen in frankrijk lag die voor ons, voor Janet en mij, bestemd was. Toen ik erheen geleid werd, vond ik het binnen een week. De volgende stap was natuurlijk om de moed te hebben alles in nederland achter ons te laten en naar frankrijk te trekken. Die moed en avontuurszin hadden we gelukkig.. Maar zelf, mijn alledaagse ik had dat nooit verzonnen en nooit bedacht. Zo ook onze terugkeer naar Nederland. Nooit aan gedacht, maar op een dag kwam zij me vertellen dat het tijd was om terug te gaan. En dus gingen we weer met al het beestespul op de achterbank.
Mijn alledaagse ik kan niet om de hoek kijken, kan niet in de toekomst zien, maar mijn daimon blijkbaar wel. Zij weet echt alles van mij, mijn verleden, mijn heden en mijn toekomst… oh wat een cadeau, wat een rijkdom, wat een troost…
In mijn ervaring hebben zowel Socrates met zijn daimon alsook Plato met zijn meervoud daimones gelijk. Soms hoor ik haar als één stem, en soms voel ik haar als een team, een team van al degenen die mij voorgingen en die ik ook ooit was.
Ik heb ze door mijn innerlijk werk helpen louteren, want lichtpuntwerk, in de zin van emotionele bewustwording was voor 1960 niet erg mogelijk. Het moest alsnog gedaan worden met de mogelijkheden die ik nu heb. En dat is inclusief de hulp van de plantmedicijnen die onze oorspronkelijke bewoners ons in deze tijd weer aanreiken. Zonder hen had ik dit opus niet gered.
Het wonderlijke is dat door de loutering van mijn karmische verleden, ze tot mijn team zijn geworden en middelaars voor alle kennis en wijsheid die ik nodig heb. Want dat is wat onze daimon ook wezenlijk is, een middelaar tot dimensies of frequenties waar we in ons alledaagse bewustzijn geen weet van hebben.
Je zou ook kunnen zeggen dat onze DMT, ook wel de spirit molecule genaamd, de stof die ook in alle levende organismen aanwezig is en die ook de werkzame stof in ayahuasca en andere plantmedicijnen is, niet meer zelfstandig kan werken. We zijn helaas door onze cultuur en ook onze evolutie van overleving op deze planeet afgestompt.
DMT wordt snachts in onze pijnappelklier aangemaakt, maar al vrij gauw weer in onze lever afgebroken. We hebben op onze planeet teveel op onze lever zitten, teveel ouwe shit, en wellicht wordt daardoor de DMT voortijdig afgebroken. Leverreiniging heeft in mijn proces in elk geval een grote rol gespeeld. En reiniging is ook wat ayahuasca in grote mate te bieden heeft, naast uiteraard ons eigen lichtpuntwerk.
Als deze hypothese klopt en dat vermoed ik, is de blijde boodschap is dat we onze DMT in onze huidige tijd weer aan kunnen boren door onszelf en alles wat we op onze lever hebben te reinigen.
En dat betekent dat we weer meer verbinding kunnen gaan ervaren met onze daimon, ons lichtpunt, om zo een lichtpunt van bewustzijn in deze wereld te kunnen zijn. Want om bewustzijn gaat het allemaal in dit ondermaanse.